Tijd voor een duurloop

Vanochtend sliep ik uit en stond pas om kwart voor vier op. Da's al drie uur beter dan de vorige nacht, net na aankomst vanuit Amsterdam in Vancouver na een maand bij mijn ouders in Nederland geweest te zijn. Als schrijver houd ik van vroeg opstaan, met een bak koffie achter mijn buro voordat de rest van de wereld wakker wordt.

Gisteren had ik, zoals gepland, niet gelopen. Wel gewandeld, samen met Tim en energieke hond Luka langs een aantal van onze favoriete paden in de buurt, zoals The Graduate, Seven Stitches en Summer's Eve in Squamish.

We hebben precies 1 mountainbiker gezien gedurende onze wandeling van zo'n 45 minuten. In Squamish ligt de temperatuur al een dikke maand net rond het vriespunt; dat was duidelijk te zien aan de bospaden waarvan de meest vochtige een mengeling van grond en ijs waren op een zonnige December namiddag.

In deze tijd van het jaar is gladheid altijd een van de dingen die mijn training in het nauw dreigt te brengen. Ik loop het liefst buiten, en hoop deze winter niet tot een tijdelijk gym lidmaatschap, en dus de loopband, gedwongen te worden door sneeuw en ijs.

Gelukkig is het kwik vannacht boven het vriespunt gebleven. Na een herstel periode ben ik mijn training  weer aan het opbouwen zodat ik het nieuwe jaar kan beginnen met de voorbereidingen voor de Vancouver Marathon op 6 mei.

Herstel was nodig na twee marathons en een ultra van 50 mijl, 80km in een periode van zes weken; op 25 september liep, en won, ik de Bellingham Bay Marathon in 3:09:40 op een stormachtige dag, twee weken later liep ik de Victoria Marathon in 3:06:06, een PR voor het eerst in 3 jaar en snel genoeg voor de masters titel, gevolgd door de Whistler 50 op 5 november.

Ik had nooit eerder twee marathons zo dicht op elkaar gelopen, en het resultaat in Victoria was een goede verrassing, nadat de wind in Bellingham niet mee had gezeten. Die 50 mijl heb ik in 7:57 heb uitgelopen, waarbij in de laatste 25km duidelijk werd dat ik niet voldoende hersteld was van die twee marathons in de vorige zes weken. Toch was het snel genoeg voor de overwinning in mijn leeftijdscategorie.

Sindsdien is mijn herstel van dit experiment goed verlopen, denk ik. Zoals altijd na een marathon, zette ik mijn training op een zeer laag pitje, en nam vooral de eerste week het pannetje helemaal van het vuur. Tussen die drie races door heb ik ook vrij weinig gelopen, maar wel dagelijks gewandeld. Een energieke hond en de prachtige bospaden rond Squamish zijn altijd een goede motivatie.

In de laatste maand heb ik mijn training weer langzaam maar zeker opgepakt. Deze week hoop ik rond de 75km te lopen; dat is wel nodig want over twee weken begint mijn 18-weekse schema met een week van 104km, bereikt door dagelijkse training -- iets wat ik als loper nog niet eerder heb gedaan maar me wel degelijk op voorbereid heb.

Hoe mijn lichaam, en geest, daar op reageert is uiteraard de vraag die het spannend en aantrekkelijk maakt. Ik ben ervan overtuigd dat ik sneller dan 3:06 kan; het is een kwestie van zoeken en vinden van de manier om dat naar boven te halen. Een kwestie van geduld en urgentie. Een kwestie van geloof en twijfel. Een kwestie van doen en laten. 

In de komende twee weken is mijn training nog flexibel. Voor vandaag had ik 14km gepland, gevolgd door 10km morgen (zaterdag) en 24km op zondag. Maar met de relatief warme temperatuur van vannacht (dus geen gladheid) en gasten uit Australie die vanmiddag aankomen en het weekend blijven, denk ik dat ik vandaag die 24km ga lopen. Dat zou mijn langste trainingsloop in drie maanden zijn, en dan heb ik die in ieder geval in mijn zak.

Op zondag heeft de Squamish Titans multisport club, waar ik lid van ben, een Santa Shuffle in kerst pyjama georganiseerd. De afstand ligt rond de 10km, nog een goede reden om vandaag mijn duurloop af te werken in plaats van zondag er dingen voor of achter te moeten plakken.

Soms, als flexibiliteit mogelijk is, is het goed om belangrijke trainingen veilig te stellen door ze heen en weer te schuiven, mocht er een risico zijn dat deze in de knel komen door dingen zoals weersomstandigheden of sociale activiteiten. Een marathon-lopende meid is op haar weekend voorbereid.

Meestal, vooral in de komende vier maanden, is het trainen voor een marathon een kwestie van prioriteiten stellen. Wie roept, Daar heb ik geen tijd voor, krijgt daar zeker gelijk in. Wie tijd maakt, heeft tijd; dat geldt zeker voor de voorbereidingen op een marathon.